Hoppa! Een mooie beschikking voor een cliënt van Mensch Arbeidsrecht Advocatuur!
8 september 2022
Een mooie beschikking voor een cliënt van Mensch Arbeidsrecht Advocatuur!
De cliënt, een werknemer, had ontslag op staande voet gekregen. Volgens de werknemer gebeurde dit via een brief. Daarin stond niet wat de reden was voor het ontslag. De werknemer dacht dat de reden was dat hij die dag telefonisch ruzie had gehad met de directeur.
Volgens de werkgever, een transportbedrijf, was de brief alleen de bevestiging van het ontslag. Het ontslag zou tijdens de telefonische ruzie al aan de werknemer zijn medegedeeld direct nadat de werknemer werk had geweigerd. Dat werkweigering de reden was voor het ontslag had de werknemer volgens de werkgever dus kunnen weten.
Van werkweigering was echter geen sprake geweest. Ook was de werknemer niet ontslagen tijdens de telefonisch ruzie.
Het ontslag op staande voet was dus niet geldig. Advocaat Lydia van den Heuvel-Rijnierse verzocht daarom namens de werknemer aan de kantonrechter om de werkgever te veroordelen tot betaling van de transitievergoeding, een gefixeerde schadevergoeding en een billijke vergoeding.
Het was vervolgens aan de werkgever om de werkweigering en het tijdens de telefonische ruzie geven van ontslag te bewijzen.
De werkgever probeerde dit te doen met o.a. een schriftelijke verklaring van een vriend van de directeur. Deze vriend had volgens de werkgever de telefonische ruzie gehoord omdat hij tijdens de telefonische ruzie met de directeur in een vrachtwagen zat en de telefoon van de directeur op de luispreker stond.
De verklaring van de vriend van de directeur en het andere door de werkgever overgelegde bewijs overtuigde de kantonrechter echter niet. De kantonrechter besloot om de directeur en zijn vriend als getuigen te horen.
Onder ede verklaarde zowel de directeur als zijn vriend o.a. dat de werknemer werk had geweigerd.
De werkgever meende hierdoor door de kantonrechter in het gelijk te zullen worden gesteld. Het liep echter anders...
Lydia en jurist Marienjo Floors hebben door het stellen van randvragen aan de directeur en zijn vriend en een goede bestudering van al het door de werkgever overgelegde bewijs aangetoond dat hetgeen de directeur en zijn vriend hebben verklaard niet waar, onbetrouwbaar en/of ongeloofwaardig was. Volgens Lydia en Marienjo was zelfs sprake van meineed.
Zo hadden de directeur en zijn vriend bijvoorbeeld verklaard dat zij tijdens de telefonische ruzie samen in de vrachtwagen reden bij afslag Venlo. Dit was niet waar. Uit een uitdraai van de tachograaf bleek namelijk dat zij op dat moment al bijna 2 uur op een vestiging van de werkgever pauze genoten. Hierdoor was het ook ongeloofwaardig dat de directeur tijdens de telefonische ruzie bij zijn vriend was.
De werkgever had dus niet bewezen dat de werknemer werk had geweigerd en tijdens de telefonisch ruzie was ontslagen.
De kantonrechter veroordeelde de werkgever tot betaling aan de werknemer van de transitievergoeding, een gefixeerde schadevergoeding en een billijke vergoeding.
